Is wit de donkerste kleur?

U kunt helpen door deze grote pagina op te splitsen in kleinere pagina’s. Zorg ervoor dat u het naamgevingsbeleid volgt. Het opdelen van boeken in kleinere secties kan voor meer focus zorgen en maakt het mogelijk dat elk boek één ding goed doet, wat iedereen ten goede komt.

Kleur is fundamenteel voor vele kunstvormen. De relevantie, het gebruik en de functie ervan in een bepaald werk hangen af van het medium van dat werk. Sommige concepten met betrekking tot kleur zijn algemeen toepasbaar in alle media, andere niet.

Het volledige spectrum van kleuren is vervat in wit licht. De mens neemt kleuren waar aan de hand van het licht dat door voorwerpen wordt weerkaatst. Een rood voorwerp, bijvoorbeeld, ziet er rood uit omdat het het rode deel van het spectrum weerkaatst. Onder een ander licht zou het een andere kleur hebben.

Licht kan in een spectrum worden opgesplitst door het door een prisma te sturen. Dit werd ontdekt door Isaac Newton, die de bedenker is van de kleurentheorie.

Inhoud

Kleurtheorie [ edit | edit source ]

De studie van kleur in kunst en ontwerp begint vaak met kleurentheorie. De kleurentheorie verdeelt kleuren in drie categorieën: primair, secundair en tertiair.

Het gebruikte basisinstrument is een kleurencirkel, ontwikkeld door Isaac Newton in 1666. Een ander model, de kleurenboom, werd gecreëerd door Albert Munsell. Het heeft een spectrum dat bestaat uit sets van tinten en schakeringen op verbonden vlakken.

Theorie Variaties [ edit | edit source ]

Er zijn een aantal benaderingen om kleuren te ordenen in zinvolle relaties. De meeste systemen verschillen alleen in structuur. Drie van deze systemen worden consequent gebruikt in de hedendaagse kunstwereld.

Traditioneel model [ edit | edit bron ]

De traditionele kleurentheorie is een kwalitatieve poging om kleuren en hun relaties te ordenen. Het is gebaseerd op de kleurencirkel van Newton, en is nog steeds het meest gebruikte systeem door schilders en prentmakers.

• De primaire kleuren zijn rood, blauw en geel. Dit zijn de “elementaire” kleuren, omdat zij niet kunnen worden gemaakt door andere kleuren met elkaar te mengen, en alle andere kleuren zijn afgeleid van een of andere combinatie van deze drie.

• De secundaire kleuren zijn oranje (mengsel van rood en geel), groen (mengsel van blauw en geel), en paars (mengsel van blauw en rood).

• De tertiaire kleuren worden verkregen door één primaire kleur en één secundaire kleur te mengen. Afhankelijk van de gebruikte hoeveelheid kleur kunnen verschillende tinten worden verkregen, zoals rood-oranje of geel-groen. Neutralen (bruin en grijs) kunnen worden gemaakt door alle drie de primaire kleuren met elkaar te mengen.

• Wit en zwart vallen buiten deze categorieën. Zij worden gebruikt om een kleur lichter of donkerder te maken. Een lichtere kleur (gemaakt door er wit aan toe te voegen) wordt een tintgenoemd, terwijl een donkerdere kleur (gemaakt door er zwart aan toe te voegen) een tint wordt genoemd.

Kleurmenging [ edit | edit source ]

Een meer kwantificeerbare benadering van de kleurentheorie is te denken over kleur als het resultaat van licht dat weerkaatst op een oppervlak. Zo opgevat kan kleur worden voorgesteld als een verhouding van hoeveelheden primaire kleur door elkaar. In dit systeem worden primaire kleuren gekozen door het zichtbare spectrum in derden te verdelen en van elk derde een primaire kleur te maken.

Of een kleur wordt bepaald door de lichtbron die wordt weerkaatst of door het oppervlak dat weerkaatst, maakt een belangrijk verschil in de manier waarop kleuren met elkaar interageren. Dit onderscheid vervaagt bij het werken met digitale technologie, waar de productieomgeving en het product zich vaak vloeiend tussen deze mediatypen bewegen.

• De primaire kleuren zijn rood, blauw en groen.

• Secundaire kleuren zijn geel (mengeling van rood en groen), cyaan (mengeling van blauw en groen), en magenta (mengeling van blauw en rood).

• De tertiaire kleuren worden verkregen door de bovenstaande kleuren in verschillende intensiteiten te mengen.

• Wit wordt verkregen door de drie primaire kleuren te mengen, terwijl zwart de afwezigheid van alle kleuren vertegenwoordigt. De lichtheid of donkerheid van een kleur wordt bepaald door de intensiteit/dichtheid van de verschillende delen ervan. Bij voorbeeld: een middengrijs kan worden verkregen door een rood, een blauw en een groen licht op hetzelfde punt te projecteren met een intensiteit van 50%.

• De primaire kleuren zijn geel, cyaan en magenta.

• De secundaire kleuren zijn rood (mengsel van magenta en geel), blauw (mengsel van cyaan en magenta), en groen (mengsel van cyaan en geel).

• De tertiaire kleuren worden verkregen door de bovenstaande kleuren in verschillende intensiteiten te mengen.

• Zwart wordt verkregen door de drie primaire kleuren te mengen, terwijl wit de afwezigheid van alle kleuren vertegenwoordigt. (Aangezien het echter onmogelijk is een perfect zwart te mengen, en om geld en papierdroogtijd te besparen, voegen apparaten die proceskleuren gebruiken, zwart toe als een vierde “kleur”. CMYK staat voor Cyaan, Magenta, Yellow, en Key (d.w.z. zwart). Net als bij de additieve kleurentheorie wordt de lichtheid/donkerheid bepaald door de kleurintensiteit/dichtheid.

Kleurinteracties [ edit | edit source ]

Naast het creëren van een menghiërarchie, biedt de kleurentheorie ook hulpmiddelen om te begrijpen hoe kleuren met elkaar samenwerken.

Analoge kleuren [ edit | edit source ]

Analoge kleuren zijn gelijkaardig aan elkaar. Zoals hun naam impliceert, kunnen analoge kleuren naast elkaar worden gevonden op elke 12-delige kleurencirkel.

• paars/blauw-paars.

• groen/geel-groen.

• oranje/rood-oranje.

A warm/koel schema gebruikt twee paren van analoge kleuren; een warm paar en een koel paar. (Het mengen zou slechts binnen de paren moeten worden gedaan).

Complementaire kleuren [ edit | edit source ]

Complementaire kleuren zijn paren van kleuren die, indien toegevoegd, volledige kleurverzadiging zouden produceren – wit of zwart, afhankelijk van het type menging dat je doet. Complementaire kleuren bevinden zich recht tegenover elkaar op een kleurencirkel.

• violet/geel.

• groen/rood.

• oranje/blauw.

• wit/zwart. Hoewel zij niet op de kleurencirkel zijn weergegeven, zal de toevoeging van wit aan zwart altijd resulteren in volledige kleurverzadiging, ongeacht de mengmethode.

A dubbel complementair schema bestaat uit twee complementaire kleurenparen. (Vermenging is toegestaan, maar alleen binnen de paren).

A gedeelde complementariteit gebruikt drie tinten, één kleur, en twee andere die aan elke kant van het complement van die tint op de kleurencirkel liggen.

Attributen [ edit | edit source ]

De drie attributen van kleur zijn tint, verzadiging en waarde.

Tint [ bewerken | bron bewerken ]

A tint is een zuivere, spectrale kleur. Zwart en wit zijn geen tinten.

Waarden [ edit | edit bron ]

Kleurwaarden variëren van low key (zeer donker) tot high key (zeer licht). 1 is absoluut zwart, en 10 is zuiver wit. Geel is de tint met de lichtste waarde, terwijl violet de donkerste is.

De waarde van een kleur kan een verschil maken in hoe die wordt waargenomen. Een kleur op een donkere achtergrond zal lichter lijken, terwijl diezelfde kleur op een lichte achtergrond donkerder zal lijken.

Andere overwegingen [ edit | edit source ]

Andere factoren die van invloed zijn op hoe een stuk eruit ziet zijn de perceptie, en de plaatselijke kleur. Onder welke omstandigheden zal het kunstwerk worden bekeken? Aangezien de meeste kunst en design wordt bekeken bij gewoon (wit) licht, kopen ontwerpers vaak lampen die dat licht nabootsen.

De kleurkwaliteit is een ander punt van zorg. Dit kan worden beïnvloed door de opaciteit of textuur van de media, of de glans van het oppervlak.

Kleuraftrek [ edit | edit source ]

Een visueel verschijnsel waarbij de verschijning van een kleur de aanwezigheid ervan in een nabijgelegen kleur vermindert. Bijvoorbeeld, oranje (rood + geel) op een rode achtergrond zal meer op geel lijken (RY – R = Y).

Simultaancontrast [ edit | edit source ]

Neutralen op een gekleurde achtergrond zullen getint lijken in de richting van het complement van die kleur, omdat het oog probeert een evenwicht te scheppen. (Grijs op een rode achtergrond zal bijvoorbeeld groener lijken.) Met andere woorden, de kleur zal verschuiven weg van de omringende kleur.

Ook zullen niet-dominante kleuren getint lijken in de richting van het complement van de dominante kleur.

Kleurinteractie heeft ook invloed op waarden. Kleuren lijken donkerder op of in de buurt van lichtere kleuren, en lichter op of in de buurt van donkerdere kleuren. Complementaire kleuren lijken intenser op of in de buurt van elkaar dan op of in de buurt van grijstinten.

Misschien bent u ook geïnteresseerd in de volgende onderwerpen